Η ελαστογραφία είναι μία απεικονιστική τεχνική που διερευνά ανώδυνα και χωρίς βιολογικές επιπτώσεις την σκληρότητα και την ελαστικότητα μιας δεδομένης περιοχής κυρίως σε σχέση με τον παρακείμενο ιστό.

Είναι μια σχετικά νέα τεχνολογία που μετρά τον βαθμό ελαστικής παραμόρφωσης της βλάβης κατά την πρόσκρουση του υπέρηχου σε σχέση με τον φυσιολογικό ιστό.

Η εκτίμηση των αποτελεσμάτων βασίζεται στην αρχή ότι μια περιοχή που είναι σκληρή έχει περισσότερες πιθανότητες κακοήθειας.

Αντίστοιχα και ο κλινικός ιατρός στην προσπάθειά του να αναγνωρίσει μια κακοήθη ή ύποπτη βλάβη επιδιώκει να ψηλαφίσει πόσο σκληρή είναι.

Πολλές από αυτές τις βλάβες όμως δεν είναι εύκολα ψηλαφητές και εδώ έρχεται η ελαστογραφία να καλύψει το κενό και να δώσει περαιτέρω πληροφορίες.

Σε συνδυασμό  όμως με τον υπόλοιπο απεικονιστικό έλεγχο η ελαστογραφία των όζων του θυρεοειδούς και των αλλοιώσεων του μαστού επιτρέπει στον γιατρό  να εκτιμήσει με περισσότερη ακρίβεια την πιθανότητα κακοήθειας και ενδεχομένως να περιορίσει τις βιοψίες ή τους κυτταρολογικούς ελέγχους.

Γίνεται συμπληρωματικά στο υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς και μαστού και δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία.

Υπάρχουν κάποιοι δεδομένοι περιορισμοί της μεθόδου που αφορούν κυρίως στους όζους του θυρεοειδούς αδένα σε σχέση με την σύστασή τους και την θέση τους.